Ik denk dat er niet valt te beschrijven hoe leuk het wel niet is om even met je hondjes te gaan wandelen en de bosgeur op te snuiven. Een prachtig tafereel aan goudkleurige bladeren en afgevallen kastanjes op de grond. Dat was onze missie, de kastanjes bij elkaar zoeken en tussendoor eentje in je mond steken. Een leuke herfstdag, die al maar weer veel te lang geleden is.
Het lijkt bijna alsof de tijd steeds maar sneller gaat. Ik kan me deze dag nog zo goed herinneren dat het lijkt alsof het zich gisteren nog afspeelde. Maar neen hoor, deze dag is al minstens anderhalve maand geleden. Gek dat alles zo snel voorbijvliegt maar mij hoor je niet klagen. Iedere dag ontvang ik met evenveel liefde en ik denk wel dat zulke herinneringen je voor altijd bijblijven. Alles blijft je bij, heel je leven lang en er zal altijd wel iets zijn waardoor je er opnieuw aan terugdenkt. Altijd. Iedere belevenis is niet verloren als hij gedaan is, de herinnering is het mooiste. 
Deze herfst vond ik heel erg magisch, er waren dagen waarop ik gewoon in de zetel zat te hangen (ofc). Maar er waren ook heel leuke dagen waarop ik naar buiten trok. Met de hondjes gaan wandelen vind ik altijd wel leuk en de hondjes zelf ook. Ze zijn dan altijd zo gelukkig. Op deze dag heb ik ook heel wat beelden gefilmd en dat filmpje heb je al een tijdje geleden kunnen bekijken in dit artikeltje.
Deze blogpost is niet echt tijdig geschreven, maar foto’s niet tonen vind ik altijd zo een zonde als het uiteindelijk wel mijn bedoeling was. Even een terugblik naar de herfst dus.
Veel liefs, Amber
milesawayfromwonderland 