Opstaan, de gordijnen openen en bijna onmiddellijk naar mijn broer zijn kamer toe rennen. Dat is een leuke ochtend in een leuke vakantie. Normaal moet ik altijd heel erg zeuren voordat er iemand mee foto’s gaat maken maar als het landschap er weer een beetje anders uitziet dan is dat bijna nooit een probleem. Een landschap dat plots wit  en bevroren was. De warme zon liet het echter snel smelten en in het bos hoorde je het regenen. Ondanks de koude handen, tenen en neus, bleven we toch een hele tijd buiten. 

Ik ben echt heel erg blij dat ik met mijn camera momenten zoals deze kan vastleggen en voor eeuwig kan bewaren. Als dit stukje natuur uit de vallei van de Zwarte Beek later verdwenen is, als herinneringen vervagen en als je grijze haren begint te krijgen, kan ik mijn herinneringen weer boven halen door alle foto’s die ik gedurende de jaren heb genomen. En zo ook deze reeks. Een hele reeks foto’s met mijn broer omdat dat écht eens nodig was. – neen, hij is niet zo veeeeel groter, ik sta soms krom hahaha.

Als ik foto’s maak, kan ik eigenlijk nooit echt kiezen welke nu de allermooiste is omdat iedere foto zijn eigen trekje heeft. Dat zorgt er dus ook voor dat mijn artikels altijd veel foto’s bevatten. Misschien is dat wel omdat een foto meer kan oproepen dan woorden kunnen doen? Of misschien is het omdat woorden soms dingen verkeerd verklaren. Nah, laat ons zeggen dat het waarschijnlijk gewoon is omdat één/derde van jullie enkel naar de foto’s kijkt. Soms zijn foto’s leuker ja, dat wel. Maar woorden blijven de basis.
Hoe geniet jij van dit weer? Of vind je het maar een stom weertje?

Liefs, Amber