Het laatste jaar van de middelbare school, een jaar waar je heel je schoolcarrière met fonkelende ogen naar uitkijkt. En eindelijk, eindelijk mag ik ook al die leuke dingen beleven. Italiëreis is daar eentje van. Gewoon een zalige herinnering, iets wat je nooit meer zal vergeten. Dit was echt gewoon wonderbaarlijk.
personal
Falling for fall
Dromende rode bladeren die donkere dagen verlichten samen met gebreide truien en dikke jassen die de onverdraagbare koude wat draaglijker maken. Een lucht vol met vogels die elders hun geluk gaan zoeken, herten en everzwijnen doorheen de bossen. Een inspirerende wandeling met gevallen bladeren die knisperen onder je warme winterlaarsjes. Dromende dagen in een seizoen dat niets anders kan doen dan je hart verwarmen ondanks de koude die het omvat. Verliefd worden op een seizoen die de zomer een zachte kus gaf en in haar winterslaap joeg. Verliefd op iets wat je koud maakt maar je verwarmt binnenin. Lees verder
I’m only human, just a little human • storybook
Ja, dat ben ik, dat ben ik precies. Gewoon een klein, gelukkig en vredelievend mens in deze wereld. Gewoon een mens. Een tastbaar iets, een gevoelig iets en een echt iets. Ik ben ik. Maar soms denk ik dat dat niet voldoende is. Een meisje met blonde krullen, een lief hart en een brede kijk op de wereld. Maar soms vind ik dat helemaal niet waar. Af en toe spelen er andere roodkleurige gedachten in mijn hoofd. Gedachten met zonsondergangen en dieren maar ook gedachten met verdrinken en doorzwemmen. Ik ben ik. Voor altijd. Lees verder
Een Eftelingkind in de Efteling
Wanneer de ochtendzon de punten van het huis van de vijf zintuigen aanraakt lig ik nog in mijn bedje in België. Ik kan niet slapen, mijn slaap danst op het ritme van Eftelingliedjes en mijn glimlach wanneer ik moet opstaan verraad dat mijn geluk op het punt staat helemaal te ontspringen. Het gaat niet om de sprookjes, om de achtbanen of de liedjes die ik er hoor. Het is de magie die je voelt tot in het puntje van je tenen, het is de vrolijkheid die je voelt tot de kleinste krul in je blonde haren en het is het geluk dat je deelt. Het is de Efteling die raakt tot in de kleinste vezel van mijn tienerlichaampje. Tieners hebben een dégoût van sprookjes, maar ik niet. Ik zou er het liefst in willen wonen. Lees verder
Hasselt • Hotspots à la milesawayfromwonderland
Duizenden straatjes die je na een lange tijd nog eens verwelkomen, duizenden plekjes die je naam roepen. Duizenden leuke mensen en verschillende deuren waarvan jij de deurknop hebt aangeraakt. De stad is zich stilletjes aan het openvouwen. De eens zo enge, onbekende straatjes laten me nu dansen van genot als ik een voet op de stenen zet. De geuren maken een kringel rond mijn neus en het enige wat ik kan doen is ze opsnuiven. Ze opsnuiven en genieten. Lees verder
milesawayfromwonderland 