Als je binnen zit, voelt alles heerlijk en wil je liever lui zijn dan moe. Je ligt dan gezellig warm onder je dekentje en niets kan je er onderuit halen. Van zodra je een stap buiten zet, is dat anders. Dan danst de koude lucht in spiralen rond je lichaam en lijkt het steeds maar weer alsof je neus er na een tijd wel eens echt vanaf zal vallen. Gelukkig dat neuzen zoiets niet doen. Lees verder
Wanneer de ochtendzon de punten van het huis van de vijf zintuigen aanraakt lig ik nog in mijn bedje in België. Ik kan niet slapen, mijn slaap danst op het ritme van Eftelingliedjes en mijn glimlach wanneer ik moet opstaan verraad dat mijn geluk op het punt staat helemaal te ontspringen. Het gaat niet om de sprookjes, om de achtbanen of de liedjes die ik er hoor. Het is de magie die je voelt tot in het puntje van je tenen, het is de vrolijkheid die je voelt tot de kleinste krul in je blonde haren en het is het geluk dat je deelt. Het is de Efteling die raakt tot in de kleinste vezel van mijn tienerlichaampje. Tieners hebben een dégoût van sprookjes, maar ik niet. Ik zou er het liefst in willen wonen. Lees verder
But you’ll have a picture and a storybook in your mind, of me. So smile. (dit liedje, moet je luisteren!)
Op dit moment klinken heerlijke, vrolijke klanken door de kamer. Ze botsen tegen de muren, tuimelen in mijn bed, woelen door mijn haren en schuren net zoals wind langst mijn lichaam. Kippenvel. Mijn favoriete playlist staat op, en ik zit lekker na te genieten van avontuurtjes die ik vandaag heb beleefd. Mijn vingers zijn nog koud en mijn kleding ruikt naar natuur. Inmiddels loopt mijn neus door de koude buiten en staat de zakdoekendoos al naast me, maar dit kan mijn blije hartje niets meer doen. Ik ben gelukkig. Lees verder
